(δύο φαξ που στείλαμε στη συγγραφέα Σοφία Μαντουβάλου)
Καστοριά 28 Νοεμβρίου 2001
Η βιβλιοθήκη μας το Νοέμβριο «γέμισε» με Σοφία Μαντουβάλου. Από τις αρχές του μήνα την είχαμε με τη βοήθεια της …Ονειροφαντασίας και στις 21, 22 και 23 Νοεμβρίου στην …κυριολεξία και τότε έγινε ό ό ό χ α μ ό ς !!
Από τις 24 Νοεμβρίου και μέχρι σήμερα, που τη «χάσαμε» στην κυριολεξία, την ξαναβρήκαμε, πού αλλού…στην Ονειροφανταστική
Δ η λ α δ ή
Η Σοφία Μαντουβάλου έχει μπει για τα καλά στη ζωή του σχολείου μας, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σχολείου μας, όμως (και δεν υπερβάλλουμε) και της πόλης μας.
Όλη η Καστοριά (όσοι βέβαια είναι της …Ονειροφανταστικής Σχολής και όσοι δεν ήξεραν ότι είναι κατά βάθος αυτής της σχολής, αλλά το αγνοούσαν μέχρι τις 21 Νοεμβρίου) είναι γεμάτη από πολύχρωμες καρδούλες, χάχανα, ιστοριούλες τρυφερές με φεγγαράκια, σταγόνες της βροχής και κυματάκια της λίμνης μας, καρεκλοπόδαρα, καπέλα, Ντορεμιφασολλασίδια, σαπουνόφουσκες… και όλα αυτά φωτεινά κι αστραφτερά και χωρίς κλάματα τα δικά μας σύννεφα, μόνο γέλια και χαρές (α ναι και κάποια δάκρυα, χαράς όμως – καλά κάνετε και με επαναφέρετε στην τάξη) και όλα αυτά τρελάθηκαν στις κολοτούμπες κάτω από το τρελό πάπλωμα της Ρόζυ-Ροζ, για να ζεσταθούν πολύ και να ετοιμαστούν για τον καινούριο χρόνο που θα μας βρει όλους ερωτευμένους περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αφού αυτό θα μας βοηθήσει να έχουμε εμπνεύσεις για το «Σου γράφω για να σου πω πως…»
Καστοριά, Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2001
Ένας Νέος Άνθρωπος μπήκε στη ζωή μου…
Τη γνώρισα το Μάιο, τότε που «μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη», τότε που «η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα», τότε που τα λιβάδια μας ήταν γεμάτα παπαρούνες… είπε ο Γιάννης Παπαδάτος που ήταν στην παρέα του «Κύκλου του Ελληνικού παιδικού βιβλίου», που μας ήρθε από την Αθήνα σε διημερίδα που οργάνωσε η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ορεστίδος με θέμα: «Η παιδική και νεανική λογοτεχνία : Το μαγικό ραβδί της εκπαίδευσης»…
Ήμουν εκεί… Ήταν εκεί και …«Η Σταχτοπούτα της εκπαίδευσης»,
η Σοφία Μαντουβάλου. Την πλησίασα πριν ανεβεί στο βήμα, για να αναπτύξει το θέμα της και τη ρώτησα ανυπόμονα : «Ποια είσαι εσύ;», «η Σοφία Μαντουβάλου, που σε λίγο θα μιλήσω». Όμως εγώ τη γνώρισα και την ξεχώρισα πριν μιλήσει. Δεν ήξερα γιατί. Κάτι εξέπεμπε, ακτινοβολούσε… (μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα – γυμναστήριο, ανάμεσα σε 200 περίπου άτομα – οι 30 συγγραφείς – εκπαιδευτικοί, οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί και κυρίως νηπιαγωγοί και δάσκαλοι και λιγότεροι καθηγητές) και ξεχώριζε…
Και «η Σταχτοπούτα της Εκπαίδευσης» κάποια στιγμή βρέθηκε στο βήμα, δεν ανέβηκε όπως όλοι οι άλλοι περπατώντας, αλλά «βρέθηκε»… μάλλον η Ονειροφαντασία την ανέβασε εκεί, για να τη δούμε καλύτερα… Και μαγευτήκαμε…
Δεν έφυγε από το μυαλό μου μέχρι την άλλη μέρα που ήρθα στο σχολείο και διαπίστωσα ότι το ίδιο ένιωσε και η Δήμητρα Καρλή, η μουσικός του σχολείου…κοιταχτήκαμε… «σκέφτεσαι ό,τι σκέφτομαι;» της είπα, «ναι», μου απάντησε, «να φέρουμε τη Μαντουβάλου στο σχολείο», είπαμε μ’ ένα στόμα…
Της είπα λοιπόν στο τηλέφωνο την ίδια μέρα : «Θα έρθει η Σταχτοπούτα της Εκπαίδευσης με το μαγικό της ραβδί με το οποίο αφού αγγίξει τα παιδιά θα πετύχουμε, με τη νέα σχολική χρονιά, τα 1000 περίπου βιβλία που διαβάσαμε φέτος να γίνουν 2000 ; » «Έφτασα!», είπε η Σοφία.
Και τη φέραμε, ήρθε δηλαδή με τη βοήθεια, την υλική συμπαράσταση, των γονέων των παιδιών μας.
Το ανακοινώσαμε πρώτα στο Διευθυντή του σχολείου (από τον Ιούνιο αυτά). Και την είχαμε εδώ 21, 22 και 23 Νοεμβρίου.
Το κάθε τμήμα τη χάρηκε για μία διδακτική ώρα. Ερχόταν στη βιβλιοθήκη 2 τμήματα μαζί (δηλ. 42-43 μαθητές κάθε φορά)
Της τα παραδώσαμε και …τα μάγεψε. Συζήτησαν μαζί της, τη ρώτησαν πώς εμπνέεται και γράφει, γιατί γράφει, πόσα βιβλία έγραψε,πώς περνάει τη μέρα της...
Αυτή τους ρώτησε αν ονειρεύονται μέρα μεσημέρι κι αν είναι ερωτευμένοι…
Για τη συνέχεια ζητήστε τη βοήθεια της ...Ο ν ε ι ρ ο φ α ν τ α σ ί α ς !
Από το ημερολόγιο της βιβλιοθήκης :
21, 22 και 23 Νοεμβρίου (2001) η βιβλιοθήκη μας (κατ' επέκταση το σχολείο, αλλά και η Καστοριά...) γέμισε με Σοφία Μαντουβάλου, γέμισε με
δ η μ ι ο υ ρ γ ί α και φ α ν τ α σ ί α... με ...Ο ν ε ι ρ ο φ α ν τ α σ ί α !
Η Σοφία Μαντουβάλου είναι μία συγγραφέας (βέβαια η ίδια δηλώνει επάγγελμα : "βροχοποιός"...) παιδικής Λογοτεχνίας.
Γράφει, λέει, για παιδιά και νεανικές ψυχές.
Εργάζεται στην εκπαιδευτική Τηλεόραση, ως ειδικός στην εκπαίδευση με τις σύγχρονες τεχνολογίες.Τα βιβλία που γράφει-σύμφωνα με όσα λέει ο εκδότης της Καστανιώτης- "είναι σχεδιασμένα με τρόπο που απελευθερώνει το δυναμισμό της φαντασίας που έχει μέσα του κάθε παιδί". Και ότι αυτά τα λόγια δε λέγονται έτσι για να λέγονται το αποδεικνύουν τα έργα-δημιουργίες-εμπνεύσεις των παιδιών μας... Δηλαδή :
Ένα μήνα πριν έρθει η Σοφία μοίρασα σε μαθητές και καθηγητές "καρδούλες" πολύχρωμες με στίχους που τις συνοδεύουν από το βιβλίο της:
"σου χαρίζω μία καρδούλα"
Άλλοι μαθητές ζωγράφισαν κι άλλοι έγραψαν παρόμοια στιχάκια (για τη ζωγραφική κάποιοι χρησιμοποίησαν και τον ΗΥ)
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του μαθητή του Β2 Γιάννη Τσαούση που σε κάθε διάλειμμα ερχόταν με καινούριο στιχάκι, 35 έφερε συνολικά!
Άλλος μαθητής είπε:"Τέτοια συγγραφέα πρώτη φορά βλέπω! Μπορώ κι εγώ να γράψω έτσι!"
Γιατί η συγγραφέας αυτή , είπα, "μιλάει απλά" και μιλάει με πρωτότυπο τρόπο για όλη τη ζωή, για τα καθημερινά που ζούμε και μας κάνουν να χαιρόμαστε, ακόμα και όσα μας στεναχωρούν...
Και όταν μας ήρθε την υποδεχτήκαμε με τραγούδι,και τι τραγούδι!
Η μουσικός του σχολείου Δήμητρα Καρλή πήρε 5-6 στιχάκια της Σοφίας, από το ίδιο βιβλίο, και έκανε μία μουσική σύνθεση. Την έμαθε στη χορωδία του σχολείου και την τραγούδησαν με φλογέρες , αρμόνιο και άλλα μουσικά όργανα...
Ήταν το αποκορύφωμα της δημιουργίας... Η Σοφία έκλαψε...
Οι υπόλοιποι καθηγητές, 17 από τους 21, συμμετείχαν ...τρώγοντας, πίνοντας και συζητώντας εκπαιδευτικά και όχι μόνο, σε Συμπόσιο στο χώρο της βιβλιοθήκης, όπου ο καθένας έφερε το ...τάπερ του, μετά το 7ωρο (2-4,30)
Η Αγλαϊα Σαμαρά, στη διάρκεια του γεύματος (είχε φέρει καστοριανούς σαρμάδες,που πολύ άρεσαν στη συγγραφέα) μας διάβασε το ποίημα του Στρατήγη "καρδιά μου..."
Για τα υπόλοιπα και πάλι ζητήστε τη βοήθεια της Ονειροφαντασίας...
Το βράδυ μάς κάλεσε το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι ΔΙΚΤΥΟ, στην εκπομπή "η πόλη στον αέρα" του δημοσιογράφου Αντώνη Παραρά. Για μισή ώρα, μάς είπε,όμως μας κράτησε μιάμιση... Και την άλλη μέρα σχολιάστηκε ότι αναβαθμίσαμε την εκπομπή...
Θα έχουμε και συνέχεια...
Μας άφησε η Σοφία ένα βιβλίο της...μισοτελειωμένο,
το "Σου γράφω για να σου πω πως..."
να το τελειώσουμε εμείς...έτσι είπε...αλίμονό μας!
Αλλά πού ξέρεις...μπορεί να είμαστε κι εμείς συγγραφείς και δεν το ξέρουμε...
άλλωστε δε λέει κι ο εκδότης της ότι τα βιβλία της απελευθερώνουν το δυναμισμό και τη φαντασία που έχει μέσα του κάθε παιδί;
Καστοριά 28 Νοεμβρίου 2001
Η βιβλιοθήκη μας το Νοέμβριο «γέμισε» με Σοφία Μαντουβάλου. Από τις αρχές του μήνα την είχαμε με τη βοήθεια της …Ονειροφαντασίας και στις 21, 22 και 23 Νοεμβρίου στην …κυριολεξία και τότε έγινε ό ό ό χ α μ ό ς !!
Από τις 24 Νοεμβρίου και μέχρι σήμερα, που τη «χάσαμε» στην κυριολεξία, την ξαναβρήκαμε, πού αλλού…στην Ονειροφανταστική
Δ η λ α δ ή
Η Σοφία Μαντουβάλου έχει μπει για τα καλά στη ζωή του σχολείου μας, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σχολείου μας, όμως (και δεν υπερβάλλουμε) και της πόλης μας.
Όλη η Καστοριά (όσοι βέβαια είναι της …Ονειροφανταστικής Σχολής και όσοι δεν ήξεραν ότι είναι κατά βάθος αυτής της σχολής, αλλά το αγνοούσαν μέχρι τις 21 Νοεμβρίου) είναι γεμάτη από πολύχρωμες καρδούλες, χάχανα, ιστοριούλες τρυφερές με φεγγαράκια, σταγόνες της βροχής και κυματάκια της λίμνης μας, καρεκλοπόδαρα, καπέλα, Ντορεμιφασολλασίδια, σαπουνόφουσκες… και όλα αυτά φωτεινά κι αστραφτερά και χωρίς κλάματα τα δικά μας σύννεφα, μόνο γέλια και χαρές (α ναι και κάποια δάκρυα, χαράς όμως – καλά κάνετε και με επαναφέρετε στην τάξη) και όλα αυτά τρελάθηκαν στις κολοτούμπες κάτω από το τρελό πάπλωμα της Ρόζυ-Ροζ, για να ζεσταθούν πολύ και να ετοιμαστούν για τον καινούριο χρόνο που θα μας βρει όλους ερωτευμένους περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αφού αυτό θα μας βοηθήσει να έχουμε εμπνεύσεις για το «Σου γράφω για να σου πω πως…»
Καστοριά, Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2001
Ένας Νέος Άνθρωπος μπήκε στη ζωή μου…
Τη γνώρισα το Μάιο, τότε που «μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη», τότε που «η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα», τότε που τα λιβάδια μας ήταν γεμάτα παπαρούνες… είπε ο Γιάννης Παπαδάτος που ήταν στην παρέα του «Κύκλου του Ελληνικού παιδικού βιβλίου», που μας ήρθε από την Αθήνα σε διημερίδα που οργάνωσε η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ορεστίδος με θέμα: «Η παιδική και νεανική λογοτεχνία : Το μαγικό ραβδί της εκπαίδευσης»…
Ήμουν εκεί… Ήταν εκεί και …«Η Σταχτοπούτα της εκπαίδευσης»,
η Σοφία Μαντουβάλου. Την πλησίασα πριν ανεβεί στο βήμα, για να αναπτύξει το θέμα της και τη ρώτησα ανυπόμονα : «Ποια είσαι εσύ;», «η Σοφία Μαντουβάλου, που σε λίγο θα μιλήσω». Όμως εγώ τη γνώρισα και την ξεχώρισα πριν μιλήσει. Δεν ήξερα γιατί. Κάτι εξέπεμπε, ακτινοβολούσε… (μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα – γυμναστήριο, ανάμεσα σε 200 περίπου άτομα – οι 30 συγγραφείς – εκπαιδευτικοί, οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί και κυρίως νηπιαγωγοί και δάσκαλοι και λιγότεροι καθηγητές) και ξεχώριζε…
Και «η Σταχτοπούτα της Εκπαίδευσης» κάποια στιγμή βρέθηκε στο βήμα, δεν ανέβηκε όπως όλοι οι άλλοι περπατώντας, αλλά «βρέθηκε»… μάλλον η Ονειροφαντασία την ανέβασε εκεί, για να τη δούμε καλύτερα… Και μαγευτήκαμε…
Δεν έφυγε από το μυαλό μου μέχρι την άλλη μέρα που ήρθα στο σχολείο και διαπίστωσα ότι το ίδιο ένιωσε και η Δήμητρα Καρλή, η μουσικός του σχολείου…κοιταχτήκαμε… «σκέφτεσαι ό,τι σκέφτομαι;» της είπα, «ναι», μου απάντησε, «να φέρουμε τη Μαντουβάλου στο σχολείο», είπαμε μ’ ένα στόμα…
Της είπα λοιπόν στο τηλέφωνο την ίδια μέρα : «Θα έρθει η Σταχτοπούτα της Εκπαίδευσης με το μαγικό της ραβδί με το οποίο αφού αγγίξει τα παιδιά θα πετύχουμε, με τη νέα σχολική χρονιά, τα 1000 περίπου βιβλία που διαβάσαμε φέτος να γίνουν 2000 ; » «Έφτασα!», είπε η Σοφία.
Και τη φέραμε, ήρθε δηλαδή με τη βοήθεια, την υλική συμπαράσταση, των γονέων των παιδιών μας.
Το ανακοινώσαμε πρώτα στο Διευθυντή του σχολείου (από τον Ιούνιο αυτά). Και την είχαμε εδώ 21, 22 και 23 Νοεμβρίου.
Το κάθε τμήμα τη χάρηκε για μία διδακτική ώρα. Ερχόταν στη βιβλιοθήκη 2 τμήματα μαζί (δηλ. 42-43 μαθητές κάθε φορά)
Της τα παραδώσαμε και …τα μάγεψε. Συζήτησαν μαζί της, τη ρώτησαν πώς εμπνέεται και γράφει, γιατί γράφει, πόσα βιβλία έγραψε,πώς περνάει τη μέρα της...
Αυτή τους ρώτησε αν ονειρεύονται μέρα μεσημέρι κι αν είναι ερωτευμένοι…
Για τη συνέχεια ζητήστε τη βοήθεια της ...Ο ν ε ι ρ ο φ α ν τ α σ ί α ς !
Από το ημερολόγιο της βιβλιοθήκης :
21, 22 και 23 Νοεμβρίου (2001) η βιβλιοθήκη μας (κατ' επέκταση το σχολείο, αλλά και η Καστοριά...) γέμισε με Σοφία Μαντουβάλου, γέμισε με
δ η μ ι ο υ ρ γ ί α και φ α ν τ α σ ί α... με ...Ο ν ε ι ρ ο φ α ν τ α σ ί α !
Η Σοφία Μαντουβάλου είναι μία συγγραφέας (βέβαια η ίδια δηλώνει επάγγελμα : "βροχοποιός"...) παιδικής Λογοτεχνίας.
Γράφει, λέει, για παιδιά και νεανικές ψυχές.
Εργάζεται στην εκπαιδευτική Τηλεόραση, ως ειδικός στην εκπαίδευση με τις σύγχρονες τεχνολογίες.Τα βιβλία που γράφει-σύμφωνα με όσα λέει ο εκδότης της Καστανιώτης- "είναι σχεδιασμένα με τρόπο που απελευθερώνει το δυναμισμό της φαντασίας που έχει μέσα του κάθε παιδί". Και ότι αυτά τα λόγια δε λέγονται έτσι για να λέγονται το αποδεικνύουν τα έργα-δημιουργίες-εμπνεύσεις των παιδιών μας... Δηλαδή :
Ένα μήνα πριν έρθει η Σοφία μοίρασα σε μαθητές και καθηγητές "καρδούλες" πολύχρωμες με στίχους που τις συνοδεύουν από το βιβλίο της:
"σου χαρίζω μία καρδούλα"
Άλλοι μαθητές ζωγράφισαν κι άλλοι έγραψαν παρόμοια στιχάκια (για τη ζωγραφική κάποιοι χρησιμοποίησαν και τον ΗΥ)
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του μαθητή του Β2 Γιάννη Τσαούση που σε κάθε διάλειμμα ερχόταν με καινούριο στιχάκι, 35 έφερε συνολικά!
Άλλος μαθητής είπε:"Τέτοια συγγραφέα πρώτη φορά βλέπω! Μπορώ κι εγώ να γράψω έτσι!"
Γιατί η συγγραφέας αυτή , είπα, "μιλάει απλά" και μιλάει με πρωτότυπο τρόπο για όλη τη ζωή, για τα καθημερινά που ζούμε και μας κάνουν να χαιρόμαστε, ακόμα και όσα μας στεναχωρούν...
Και όταν μας ήρθε την υποδεχτήκαμε με τραγούδι,και τι τραγούδι!
Η μουσικός του σχολείου Δήμητρα Καρλή πήρε 5-6 στιχάκια της Σοφίας, από το ίδιο βιβλίο, και έκανε μία μουσική σύνθεση. Την έμαθε στη χορωδία του σχολείου και την τραγούδησαν με φλογέρες , αρμόνιο και άλλα μουσικά όργανα...
Ήταν το αποκορύφωμα της δημιουργίας... Η Σοφία έκλαψε...
Οι υπόλοιποι καθηγητές, 17 από τους 21, συμμετείχαν ...τρώγοντας, πίνοντας και συζητώντας εκπαιδευτικά και όχι μόνο, σε Συμπόσιο στο χώρο της βιβλιοθήκης, όπου ο καθένας έφερε το ...τάπερ του, μετά το 7ωρο (2-4,30)
Η Αγλαϊα Σαμαρά, στη διάρκεια του γεύματος (είχε φέρει καστοριανούς σαρμάδες,που πολύ άρεσαν στη συγγραφέα) μας διάβασε το ποίημα του Στρατήγη "καρδιά μου..."
Για τα υπόλοιπα και πάλι ζητήστε τη βοήθεια της Ονειροφαντασίας...
Το βράδυ μάς κάλεσε το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι ΔΙΚΤΥΟ, στην εκπομπή "η πόλη στον αέρα" του δημοσιογράφου Αντώνη Παραρά. Για μισή ώρα, μάς είπε,όμως μας κράτησε μιάμιση... Και την άλλη μέρα σχολιάστηκε ότι αναβαθμίσαμε την εκπομπή...
Θα έχουμε και συνέχεια...
Μας άφησε η Σοφία ένα βιβλίο της...μισοτελειωμένο,
το "Σου γράφω για να σου πω πως..."
να το τελειώσουμε εμείς...έτσι είπε...αλίμονό μας!
Αλλά πού ξέρεις...μπορεί να είμαστε κι εμείς συγγραφείς και δεν το ξέρουμε...
άλλωστε δε λέει κι ο εκδότης της ότι τα βιβλία της απελευθερώνουν το δυναμισμό και τη φαντασία που έχει μέσα του κάθε παιδί;
1 σχόλιο:
Η καλύτερη παρουσίαση της αγαπητής συγγραφέως Σοφίας Μαντούβαλου, που έχω διαβάσει ως τώρα!
Δημοσίευση σχολίου